در هنردرمانی جنبه زیبایی شناختی محصولات نهایی مورد بررسی قرار نمی‌گیرد؛ و به طور کل محصول خوب یا بد وجود ندارد؛ بنابراین نیازی نیست که مراجع مهارت های هنری، مانند نقاشی، سفالگری یا ... را فراگرفته باشد.

هدف از جلسات هنردرمانی تنها برون‌ریزی آزادانه احساسات فرد و خلق آن‌‌ها به صورت نمود بیرونی در قالب اثر هنری است.

هدف اصلی از هنردرمانی، گفتگو با ناخودآگاه، تشخیص روانشناختی و در نهایت درمان روانشناختی است؛ به همین دلیل هنر و ابزار هنری در این فرایند فقط ابزاری هستند تا فرد درونیات خود را به طور ملموس در بیرون خلق کند و نیازی به زیبا خلق کردن نیست و چه بسا هر چه تصاویر خلق شده توسط مراجع ساده‌تر و بدوی‌تر باشند به بعد ناخودآگاه وجود فرد نزدیک‌ترند و می‌توانند دسترسی بهتری برای ارتباط با درون باشند.